Strijden om balonnen, vechten tegen tranen

Ik heb net mijn moeder gesproken.
Ze zit momenteel in de Filippijnen en doet vrijwilligerswerk.
Dit initiatief komt uit haar bedrijf waar ze zeker 10 jaar heeft gewerkt maar nu niet meer bestaat.
Door de crisis moest het bureau haar deuren sluiten, maar wilden nieuwe deuren openen voor anderen.
Habitat for Humanity zet zich in voor daklozen in onder andere Malawi, Indonesië en Haïti.
Andere collega's die meewilden om aan dit geweldige project mee te werken moesten solliciteren en dit was nog best een zware opdracht.
Omdat mijn moeder een goede naam had in haar bedrijf, en zo'n beetje het gezicht was werd ze zelfs uitgenodigd om mee te gaan, en stond het dus al vast dat zij een van de acht mensen was die mee mocht.


Mijn moeder en ik zijn totaal verschillend, maar heel stiekem twee druppels water wat betreft karakter. We hebben heel veel gebotst de afgelopen jaren en het is daarom ook wel goed dat ik daarom ook op kamers ga. Dat houdt niet in dat wij die moeder/(oudste) dochter connectie zeker bezitten. Toen ik haar net aan de telefoon had en haar sprak over wat ze ziet en voelt, kon ik wel janken. Niet gedaan, dat deed ik voor haar. Ze vertelde dat ze haast niet kon uitleggen aan ons wat ze gezien heeft, wat voor indruk het op haar had gemaakt. Kindertjes die echt elkaar de ogen uitkrabden voor een ballon. Een moeder van  48 - zo oud als mijn moeder - die vorige week haar 10e kind had gekregen en moest leven in een kamertje van 3 bij 4.
Nou, zo heb ik m'n moeder nog nooit echt gezien. Ze beweerde zelfs dat ze écht wilde dat wij zoiets ook een keer móeten zien. Móeten, begrijp je? Maar dan niet een eis, maar die mogelijkheid - als je 'm krijgt - pakken.
Net aan de telefoon hebben mijn moeder en ik afgesproken om net zo'n reis te gaan maken, als ik ben afgestudeerd. En dat lijkt me heel goed voor ons allebei.


Mama, we missen je, you did a good job overthere, je hebt zelfs je schoenen daar achter gelaten. Props!


M'n moeder komt zondag terug.
Wil je meer info?
Blijf me volgen.
Verdere opmerkelijke en mooie verhalen komen later deze week.


See y'all,
~Elis