Real good, blind friends

Ah, eindelijk, herfst.

De blaadjes vallen van de bomen. Het wordt weer TYFUSkoud. Maar boeie, het is nie meer zo warm als toen. Jaaahaaaa, geef maar toe, ook jij was aan het saniken, seuren en zchreeuwen dat het zo warm was he? Nou heb je je zin.

Anyways, voor de rest verandert er niet veel in Elise’s leven.

Zou je denken.

Afgezien van het feit dat ik tot m’n neus in de journalistiek zit, en alles wat daarbij hoort, ik nu op kamers zit, steeds meer respect begin te krijgen voor hetgeen m’n moeder altijd deed, wat zo normaal leek, is eigenlijk best zwaar weet je dat? Ok genoeg props voor m’n ma.

TOCH.

Er is een doorbraak in m’n leven, die ik graag met jullie vriendjes wil delen.

Met deze voorkennis, neem even mij in je hoofd.

Gewoon, zoals ik er (volgens jou) normaal uit zie.

Haar los, haar vast, chagrijnig, lachbui, je kent het wel.

Goed.

Heb je dat?

Dan vraag ik je nu:

DENK MIJ IN, met een bril op….

….NEE NIET ZO’N BRIL, een GAVE bril.

That’s right. Elise heeft een bril.

In eerste plaats had ik zoiets van: ‘hmpf, dit is niets voor mij’.
Ik bedoel: jullie kennen me allemaal, m’n hele leven heb ik GEEN bril gehoeven.

Dus in eerste instantie was ik hier nul blij mee.

Toen heb ik wat research gedaan op internet.

Ik kwam alleraardigste dingen tegen.

Check deze blog bijvoorbeeld even:

http://www.proud2bme.nl/index.php?section=8&action=feed&item=9&article=2212

Deze ‘hippe’ montuurtjes gaven me toch weer een zuchtje positiviteit.

Neem de bril van Carice van Houten.

Persoonlijk vind ik Carice sowieso een topwijf.

Geweldig charismatisch, weet om te gaan met media, goed gevoel voor sarcasme (dit is ook wel terug te zien in het films).

Ik vond haar bril sowieso al TOP, maar ’t is niet dat ik me heb laten inspireren door haar.

Ookal heb ik wel met zo'n zelfde RayBan - model op m'n neus gehad.

Maar volgens EyeWish-baas en -opperheaumeau was Calvin by far de mooiste.

Anyways..

Carice heeft hele andere ogen dan ik, maar we hebben wel een zekere overeenkomst wat gezichtsvorm betreft.

Ik heb puur iets gekozen (ok, in eerste instantie de vrouw van EyeWish,  goed gevoel voor style) dat bij MIJ paste, en het feit dat ik Journalistiek doe vond ik ook leuk om er in terug te laten komen.

VOILA!:

hm?

Vandaag sprak ik 1 van m'n beste vriendinnetjes, Lisa.

Ze vertelde dat ze paar maanden geleden ook een bril heeft aangeschaft.

Ook bij de EyeWish.

Ook bij de blonde vrouw-met-style.

Óók een Calvin.

Toeval, dacht ik.

En nou had ik stiekem even op de site gekeken van de opticien, en ze hadden maar zes Calvin monturen.

Wat blijkt?

Hmm, understand why I love her? haha!

PRECIES DEZELFDE!

En ja, ze is m'n beste vriendin maar we hebben elkaar echt een maand niet gesproken, isn't the world cruel?

Dus dit was BEST wel heel erg toeval..

Ik vind brillen keigaaf.
Toch twijfel ik nog of ik 'm echt elke dag ga dragen of alleen wanneer nodig (verkeerd en in de klas)..
Wat vindt jij?

En hoe kijk jij tegen brillen aan?

Morgen

Soms realiseer je je ineens, dat niet altijd alles kan gaan zoals jij het wilt.
Dat je toekomstdromen zomaar ineens een andere wending krijgen.
Dat 'voor altijd', niet altijd echt 'voor altijd' betekent, al voelt het misschien zo.
Of voelde het zo.
Dat leven een geschenk is, en geen vanzelfsprekend iets.
Al voelt dat nu wel zo.
Het kan zo afgelopen zijn.

Het leven is lang niet altijd fair.
Lang niet.
Dacht je van wel?
Surprise, it isn't.


Persoonlijk plaatje. Toen ik een jaar of acht was wist ik het allemaal al. Dacht ik. Ik wilde altijd zangeres worden, was m'n lievelingskleur rood en deed ik niets anders dan dansen. Opa was m'n allergrootste held, en de naïviteit was onbeschrijflijk.
Ik was een nog onbeschreven blad. Nog niets gezien, nog niet meegemaakt.

Nu, elf jaar later, is lang niet alles anders, maar wel veranderd. Ik schrijf, het liefst muziek. M'n gitaar heb ik dan al wel een tijd niet meer gebruikt, ik zing nog elke dag. Goed, da's dan een feit dat nog niet veranderd is: ik leefde vroeger al voor de muziek.
M'n lievelingskleur is roze.. of nee, lichtgroen.. paars.. lichte kleuren.. ok alles eigenlijk.
M'n opa is nog steeds m'n grootste held, m'n superman, de grootste grapjas. En ik weet zeker dat 'ie vanuit z'n skybox naar me kijkt en denkt: wat is DIE groot geworden.

Ik was ondersteboven van het nieuws over Antonie Kamerling.
Hij leek altijd zó vrolijk.
Leek het perfecte leven te hebben.
Perfecte gezin.
Perfect huis.
Perfecte acteur.
Degenen die nu.nl etc. een beetje volgt, of wat vaker 3fm luisterde, wisten dat Antonie last had van depressies en daar ook heel eerlijk over was.
 
Hadden we dit drama kunnen overzien?
Nee.
Van de een op de andere dag kan je keuzes maken, waarvan je de consequenties de rest van je leven zal ervaren.
En je moet maar net de juiste keuze maken.


Elke dag is net weer anders.
Soms hoop ik dat alles ophoudt te veranderen.
Positief, negatief.


Maar dan zou het leven heel saai zijn.




Ze zeggen dat als je dood gaat, en je hangt aan een zijden draadje, dat je dan je leven voorbij ziet flitsen.
''Make sure it's worth watching it.''

Stop this train.

No I'm not color blind
I know the world is black and white
Try to keep an open mind but...
I just can't sleep on this tonight
Stop this train I want to get off and go home again
I can't take the speed it's moving in
I know I can't
But honestly won't someone stop this train

Don't know how else to say it, don't want to see my parents go
One generation's length away
From fighting life out on my own

Stop this train
I want to get off and go home again
I can't take the speed it's moving in
I know I can't but honestly won't someone stop this train

So scared of getting older
I'm only good at being young
So I play the numbers game to find away to say that life has just begun
Had a talk with my old man
Said help me understand
He said turn 68, you'll renegotiate
Don't stop this train
Don't for a minute change the place you're in
Don't think I couldn't ever understand
I tried my hand
John, honestly we'll never stop this train

See once in a while when it's good
It'll feel like it should
And they're all still around
And you're still safe and sound
And you don't miss a thing
'til you cry when you're driving away in the dark.

Singing stop this train I want to get off and go home again
I can't take this speed it's moving in
I know I can't
Cause now I see I'll never stop this train

http://www.youtube.com/watch?v=-e1FHJkVoFE&p=ED456E2A5D8E4133&index=2&playnext=2

Oost west, ik heb twee huizen.

Het is nu 19:08 (grappig, vorige keer 21:08 oke niet) uur, en ik lig heerlijk op m'n met fout blauw-beklede bankje.

Inmiddels ben ik bijna helemaal gesettled in Zwolle en ik vind het heerlijk>
Het is ontzettend ver van huis, maar oh zo dichtbij (thank God for internet).
Er staan eigenlijk nog maar een paar verhuisdozen die nog uitgepakt moeten worden, en that's it.

De stad ken ik nog niet zo; het centrum dat bij mij om de hoek schijnt te liggen is voor mij zeker 10 minuten (om)fietsen, al had ik altijd al een ontzettend slecht geografisch inzicht en geheugen.
Ik woon met 3 andere meiden in een huis, er zitten er twee boven, twee beneden.
Ik zit boven, da's wel relaxt, dicht bij de douche, en niet de hele tijd het gekleaut in de keuken, want je hoort ALLES door de muren heen. Die zijn echt zó dun; 1 schroef erin geboord en als je die eruit haalt kan je fijn communiceren/gluren naar de buren. Altijd fijn natuurlijk!
De roomies vallen daardoor een beetje tegen, maar ik heb 1 hele leuke: Janneke!
Ze woont onder mij, en gelijk de eerste avond hebben wij aardig wat rosétjes weggewerkt.
Heel gezellig dus!

Nu staat dan ook eindelijk m'n bed erin, en zelfs een glazen tafeltje, how chic!

Zeau, kleine update dus.
Oh, mochten jullie me willens stalken, ik woon op de 1e Weidjesstraat 25!

See y'all,
~Elis

Mijn zithoekje, beetje messy. Bank wordt zwart!