''Ik weet waar je huis woont!''

Ik verbaas me, zo ongeveer iedere dag weer, waar ze het lef vandaan halen.


Stel je even voor, je komt uit... Parijs. Gewoon een voorbeeldje. Je wilde/kon niet langer daar blijven (wtffff wie wil kan/daar nou niet blijven?! VOORBEELDJE!) en besloot te verhuizen naar Nederland. Na lange procedures besluiten ze dat je niet uitgezet wordt en hier mag blijven. Hiep hoi! Doel bereikt. En dan? Dan moet je de taal gaan leren, respect hebben voor je naaste NL'ers -het is toch een beetje hun land- en je bovenal een béétje gedeist houden. Want je woont nu eenmaal in Nederland en je moet je aanpassen.


Nou heb ik het natuurlijk niet echt over Parijsenaren. Ik heb het over de 'beruchte' doelgroep: Turken, Marokkanen, je kent ze wel. Begrijp me niet verkeerd, ik heb absoluut geen vooroordelen. Ik neem iedereen zoals die is. Met/zonder hoofddoek, religie en gewoontes. Sterker nog, ik sta daar enorm voor open om daar meer over te leren. 

Maar wat me zéker tegenstaat, is het feit dat veel Turken en Marokkanen vandaag de dag zéér onbeschoft zijn. En dan niet alleen tegen meisjes, vrouwen, ook tegen de rest van de bevolking. Je stapt de deur uit, ze beginnen te fluiten. 'Ey meisje, alles goed? Wat ga je doen dan?' Leuk, interesse tonen! Toch? De gemiddelde NL'er is niet zo, dat we zómaar iemand aanspreken. Dat is gewoon een feit. Dus wij Nederlanders, wij meisjes, schrikken al vrij snel als het gebeurt. Maar dan de toon van die jochies. Ronduit onbeschoft, zelfs een tikje aanvallend. Ik voel me gewoon al misbruikt als ze zo tegen me praten, en dan hebben ze me niet eens aangeraakt! En ik weet zeker dat ik niet de enige ben. Ook het zware accent zullen deze pubers niet opgeven. Ze blijven steevast bij hun eigen taal. Achter je rug - als je niet reageert - praten ze gerust door, maar dan wel in hun eigen taal met ongeveer na elke zin wel een 'jeweettoch'. Ze zullen nooit Nederlands worden, wíllen worden. En ik kan dat best begrijpen, maar dan moeten deze kinders begrijpen dat ze hier op gepakt kunnen worden. En dan wil ik niks horen over: ja omdat ik Marokkaans ben doe je zo, hè!


Daarnaast vertikken ook de oudere mensen het om de Nederlandse taal te gaan leren. Ze hebben toch allemaal een inburgeringscursus moeten volgen, neem ik aan? Zowel de volwassenen als de kinderen? En anders de volwassenen zeker! Momenteel werk ik in een  callcenter, en waar ik erg tegenaan loop is dat ik vaak Marokkaanse ouderen aan de telefoon krijg. ''Bel ik gelegen?'' vraag ik met m'n poeslieve stemmetje. Het antwoord: ''Wat? Gelegen? Wat is dat? Lotelij?'' Waarop ze vervolgens de telefoon doorgeven aan hun kinderen, die dan voor hen het woord moeten doen. HUN KINDEREN! Het is toch bizar? Ik zou me persoonlijk echt schamen, als je als ouder zelf het woord niet kan nemen, maar je kinderen voor jou het gesprek moeten voeren. En dat is dan puur omdat die kinderen meedraaien op school, en het zo leren. So the kids put more effort in this economy and culture than their parents? Moeten zij het voorbeeld geven aan hun ouders?! Omgekeerde wereld!


Mijn punt is dat ik niet begrijp dat de gemiddelde Marokkaan en Turk die hier wonen, niet normaal mee kunnen gaan met de Nederlandse cultuur. Mondje dicht tegen onbekenden, en vooral: spreek normaal Nederlands, ga het leren! Het siert je juist als je je inzet om een nieuwe (moeilijke) taal te leren. Dat bewijst leergierigheid!


Q: Wat is jouw mening hierover? Zie jij het volkomen anders of ben je het eens met mijn standpunt? 

See ya!
Elise